Leif de Leeuw Band Bluesrock GC De Wildeman Herent (22-10-2021) report & photo credits: Freddie info club: GC De Wildeman info band: Leif de Leeuw Band © Rootsville 2021

Looking for some rock on friday night...en daarvoor moeten we naar "Hangar 3020", de concerthal van "GC De Wildeman" te Herent. "Hangar 3020" ontstond als noodzaak door de Corona pandemie en is van zo danige kwaliteit dat het voor mij niet meer hoeft te verdwijnen. Op de affiche niemand minder dan het gitaarwonder van bij onze noorderburen, Leif de Leeuw., en bij hen gaan alle rock registers open. Van bluesrock met een groot aandeel southern rock tot zelfs een stukje fusion toe. Mijn eerste echte kennismaking met Leif de Leeuw en zijn band was op de 5de "Europese Blues Challenge" die in 2015 werd gehouden in de "AB" te Brussel. Destijds totaal overdonderd sta ik uiteraard te popelen om richting Herent af te zakken, zeker na zijn in 2020 uitgebrachte album "Where We're Heading". Een album dat mede door Corona terug in de spotlights wordt geplaatst.

Bij het maandblad "Gitarist" kreeg hij reeds alle roem en glorie. De lezers ervan verkozen Leif de Leeuw in 2020 reeds voor de 6de keer op rij als beste Bluesrock gitarist van de Benelux. Een sterke indruk liet hij me ook in 2018 na toen hij de 20ste verjaardag van "Blues Traffic Live" kwam op te fleuren met een ode aan de "Allman Brothers". Net als toen laat Leif zich nu ook begeleiden door 2 drummers, Tim Koning en Joram Belemans. Verder bestaat de band ook nog uit Sem Jansen, Boris Oud en Willem ‘t Hart.

De chemie tussen Leif de Leeuw, Sem Jansen en de rest van de band bestaat al sinds hun ontstaan. De toevoeging van een tweede drummer werd mede in stand gebracht toen deze "Leif de Leeuw Band" in 2018 hun Allman Brothers tribute op het podium brachten met een prachtig dubbel album als uiteindelijk resultaat. Opener van wat een geweldige avond zou gaan worden is het nummer "James" en meteen wordt duidelijk dat naast het meesterschap van Leif de Leeuw op gitaar ook Willem ‘t Hart zijn duit in het dakje komt te doen op zijn Hammond en Wurlitzer, dit ondersteund door de extra toevoeging van een "Leslie". Voor zijn jonge leeftijd al een behoorlijke master on the black & white keys. Trouwens de ganse band mag, onze ouderdom in gedachte houdend, als jeugdig worden bestempeld.

De vocale kwaliteiten van Sem Jansen heb ik al vanaf mijn eerste concert met een "wow" effect bewierrookt. Rustig maar ook intens. Met de nummers "Playing in A Band" en "Drive On" laat leif de Leeuw hier duidelijk horen wat hij en zijn band in hun mars hebben. Soms ook moeiteloos overgaand van het ene naar het andere nummer maar duidelijk songs die makkelijk één zijde van een vinyl plaat kunnen vullen, as in the good old days.

Met "Funky Gumbo" en "Running" is al een groot gedeelte van het album afgewerkt en mag en moet ook een "Allman" gedeelte volgen en zo weten we waar het heen gaat. Zowat de ganse "Hangar 3020" is mee in het verhaal wat telkens weer resulteert in een dankbaar applaus. Opmerkelijk is dat de twee drummers in een onwaarschijnlijke symmetrie dit concert komen te ondersteunen. Dus als spiegelbeeld van Tim Koning krijgen we zo ook Joram Bemelmans. 

Ook funk blijft niet verscholen op deze voorstelling van "Where We're Heading" zoals te horen is op het instrumentale interludium "Funky Gumbo". Ook het psychedelisch en bij wijlen jazzy aanvoelende "The Gipsy Flies" is een instrumentaaltje dat als meesterstukje kan en moet worden beschouwd met ook weerom Willem ‘t Hart in een hoofdrol. Met het afsluitende "Where We’re Heading" kregen we hier in de "Hangar 3020" zowaar een masterclass van dit 6-koppig ensemble. Een groep die alle facetten tot in de puntjes komt te beheersen en waardoor het ook duidelijk werd voor iedereen waarom deze "Leif de Leeuw" al meermaals tot beste gitarist in zijn land werd bekroont. Helaas komt er ook een einde aan al blijkt uit het applaus dat deze youngsters zonder meer moeten terugkeren.

Als eerste aan de beurt komt Willem ‘t Hart die op zijn toetsen een kiekebisj gevoel komt op te wekken. Wanneer Leif en de rest van de band dan op de bandstand komt te verschijnen ontaard dit in alweer een masterpiece door hun inbreng van het instrumentale "Jessica" van de "Allman Brothers". Onwaarschijnlijk straffe kost wat hier vanavond ten gehore werd gebracht, iets wat bevestigd werd door haast iedereen. Tijd dus om deze "Leif de Leeuw Band" volgende zomer op de festival affiches te zien belanden anders missen we hier als vanouds de boot. Hier in Herent kwamen Leif, Sem, Boris, Joram, Tim en Willem alvast een staande ovatie in ontvangst te nemen. Ook Duane en Gregg zagen van hierboven dat het goed was...met dank aan Pieter Taccoen.